نگرانی فتنه گران از مرور حوادث تاریخ اسلام
یکی از مسائلی که فتنه‌گران را در این ایام رنج داده و گاه به شدت برآشفته و نگران ساخته است، تطبیق حوادث پس از انتخابات با ماجرای فتنه گرانی است که در تاریخ اسلام در برابر رهبری جامعه اسلامی بالاخص امیرمومنان علی(ع) قد علم کردند. این منطق مقایسه‌ای که در ذهن عموم جامعه ما به عنوان یکی از مولفه‌های تحلیل و بررسی حوادث سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد، میزان صحیحی است که توسط بزرگ انقلاب اسلامی و در راس همه آنها حضرت امام خمینی(ره) مورد تائید و تاکید واقع شده است.
به عنوان نمونه حضرت امام در 23/9/58 در تبیین خط نفاق می‌گوید:«یک دستهای که در ظاهر اظهار اسلام میکنند، در ظاهر برای اسلام دعوت میکنند، در ظاهر حرف اسلام میزنند، قلمهایشان و قدمهایشان برای اسلام است، لکن زیر پرده با اسلام مخالفاند. مخالفت با اسلام میکنند در زیر پرده. با اینها باید چه بکنیم؟ کار با اینها بسیار مشکل است. و حل مسئله منافقین [دشوار است] پیغمبر اکرم هم نمیتوانست حل بکند. حضرت امیر هم گرفتار اینها بود و حلش نمیشد بکنی. حلش مشکل است!»
این مقایسه تاریخی که به خوبی می‌تواند ماهیت جریانهای ضدانقلاب بالاخص خط نفاق را بر ملا سازد، همواره با تعابیری دقیق و هنرمندانه، مورد استفاده اسلام شناس بزرگ زمانه حضرت آیت الله العظمی خامنه ای قرار گرفته است. معظم له با اشراف کاملی که به حوادث تاریخی صدر اسلام داشته و اطلاعی که نسبت به پشت پرده فتنه گران امروز دارد، در آخرین سخنان خود در باشکوهترین نماز جمعه تاریخ اسلام در حرم مطهر حضرت امام(ره) به مقایسه فتنه اخیر و فتنه های زمانه امیرالمومنین(ع) از جمله حوادث جنگ جمل با محوریت طلحه و زبیر پرداختند که این مقایسه به شدت خشم سران فتنه را به همراه داشته است، به نحوی که در یک اقدام هماهنگ، به این بخش از سخنان معظم له هجمه کرده‌اند.
موسوی در بیانیه اخیر خود بعد از نماز جمعه می‌نویسد: «در همین مراسم مختصر قابل انتظار بود که به بیان چند خصوصیت اخلاقی امام بسنده شود و از احترام ایشان به رای مردم و نگاه ایشان که مجلس را را در راس امور می‌نشاند، سخنی به میان نیاید و باز طبیعی بود که از تاثیرات ایشان بر خطر تحجر و خود رایی در آینده انقلاب غفلت شود و برخلاف خاکساری ایشان در مقابل معصومان علیهم السلام، عده‌ای در حد امیرمومنان و معصومین برکشیده شوند و عده‌ای نیز که مخالف تخلف، دروغ، فساد و خروج از قانون اساسی و به افلاس کشیده شدن کشور به دلیل سیاست‌های من در آوردی بودند، در مقابل قرار داده شوند. داوری درباره این شیوه قیاس و مواجهه با تاریخ با مورخان فرهیخته و سیاستمداران آگاه و اصولیان فاضل است و تنها به این نکته بسنده می‌کنم که کشتار و حبس‌های اخیر ناشی از چنین برداشت‌هایی از تاریخ و فقه و اصول است و باید دید که نظر مراجع بزرگ از چنین استنباطهایی با توجه به مصداق‌های عملی و نتایج آن چیست؟»
شیخ بیسواد فتنه که آشنایی چندانی با مسایل اسلامی نداد و بطریق اولی از مسایل تاریخی سر در نمی‌آورد نیز از قافله جانمانده و با زبان طعن به نقد بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی پرداخته و در عباراتی که معلوم نیست چه کسی برای وی تنظیم کرده می‌نویسد: «آری امروز جریانی با تمسّک به جمله‌ای از امام که در مقام رحمت و رأفت وگذشت و چشم پوشی از لغزشهای گذشته و استفاده از نیروهای کارآمد فرمود که "میزان حال فعلی افراد است" تمامی یاران و نزدیکان امام را طلحه ها و زبیرهای زمان قلمداد کرده در حالی که بهتر است حوادث صدر اسلام را از روز ارتحال پیامبر اکرم و مراسم تشییع و تدفین آن حضرت و دادخواهی تنها یادگارش فاطمه زهرا(س) و جلوگیری از ایراد خطبه آن حضرت در مسجد پیغمبر تحلیل شود و شاید بدین نتیجه رسید که حوادث بعدی از جمله تبعید شدن ابوذر غفاری و ماجرای طلحه و زبیر ریشه در آن زوایای انحرافی اولیه دارد.»
قلم بدستان مزدور این جریان نیز ساکت ننشسته و وارد این معرکه شدند که از آن جمله به می‌توان یادداشتی با عنوان "مراقب مروان بن حکم باشیم" به قلم عطاالله مهاجرانی اشاره کرد که در سایت ضدانقلابی "جرس" درج شده است. در نقد و بررسی این نوشته ها توجه به موارد زیر ضروری است:
1- در مورد تحلیل تاریخی مسایل صدر اسلام و دشمنان امیرالمومنین و تطبیق آن با فتنه‌ای که وی سردمدار آن بوده باید گفت، همانطور که خود اشاره کرده‌اید، بهتر است آقای مهندس! که بیشتر با معماری و نقاشی سرکار داشته تا با مسایل تاریخی!؟ و شیخ بیسواد! کار را بدست کارشناسان و اهل فن تاریخ بسپارند و در برابر مرجع عالیقدر جهان اسلام و مفسر بزرگ نهج البلاغه که سالها به شرح و تفسیر آن مشغول بوده و کارشناس برجسته تاریخ اسلام که آثار بدیع و متعددی درباره تحلیل نهضت سیاسی ائمه اطهار(ع) به جای گذاشته‌اند، زانوی تلمذ زده و سر تسلیم فرود آرند!
2- در مقایسه زمانه ما با روز ارتحال پیامبر و حوادث پس از آن نیز باید گفت هرچند بعد از وفات رسول گرامی اسلام حکومت در اختیار جانشین برحقش حضرت علی(ع) قرار نگرفت و زمینه انحراف از آرمانهای نهضت پیامبر(ص) فراهم آمد، اما تقدیر الهی چنین بود که تداوم نهضت خمینی کبیر(ره) با انتخاب و اجماع مطلق خبرگان ملت، بدست شاگرد خلف ایشان حضرت آیت الله خامنه‌ای قرار گیرد که بطریق اولی از فتنه گرانی چون موسوی و کروبی و ... به امام نزدیکتر بودند و همه به یاد دارند که بیت امام و یادگار ایشان - مرحوم سید احمد - خود از پیشگامان بیعت با ایشان بودند.
3- تلاش زیرکانه کروبی برای تحریف سخنان حضرت امام نیز جای تامل دارد. وی تلاش دارد تعبیر "میزان حال فعلی افراد است" را در مورد افرادی صادق بداند که در گذشته از لغزشهایی برخوردار بوده و امروز توبه کرده و به انقلاب پناه آورده‌اند! در حالی که دقت در تعبیر امام به خوبی نشان می‌دهد که این عبارات در شان دغلبازانی چون موسوی و کروبی و برخی همراهان آنها ایراد گردیده که اتفاقا از سوابق مثبتی برخوردار بودند و امروز در گردشی 180 درجه، در برابر نظام اسلامی قرار گرفته اند! حضرت امام(ره) در آخرین فراز وصیتنامه سیاسی - الهی خود می‌فرماید: «من در طول مدت نهضت و انقلاب به واسطه سالوسی و اسلام نمایی بعضی افراد ذکری از آنان کرده و تمجیدی نمودهام، که بعد فهمیدم از دغلبازی آنان اغفال شدهام. آن تمجیدها در حالی بود که خود را به جمهوری اسلامی متعهد و وفادار مینمایاندند، و نباید از آن مسائل سوء استفاده شود. و میزان در هرکس حال فعلی او است.»
4- فتنه‌گران چه بخواهند و چه نخواهند امروز به عنوان طلحه و زبیرهای زمانه ما شناخته شده‌اند که بر علیه حکومت اسلامی خروج کرده‌اند. تامل در تاریخ زندگانی سیاسی امیرالمومنین(ع) به خوبی نشان می‌دهد که چگونگی آنهایی که در برابر رهبری الهی در حکومت اسلامی قد برافراشتند و مشغول به توطئه شدند، در برابر شمشیر سپاهیان اسلام تاب نیاوردند و دهها هزار نفر از آنان در طول 5 سال حکومت علوی به درک واصل شدند.
